Episode Synopsis "म माओवादीमा लागेकै कारण राज्यले मेरी दिदीलाई मार्नु हुँदैन थियो : गीता रसाईली"
गीता सानै थिइन् जुनबेला नेपालमा जनयुद्ध सुरु भयो । राजधानीबाट नजिकै भएता पनि काभ्रेको दुर्गम क्षेत्रमा पर्ने उनको गाउँमा जनयुद्ध सुरु हुनुभन्दा धेरै अगाडि देखि नै आन्दोलनको लहर उर्लंदो थियो । एउटा बिकट गाउँको दलित परिवारमा जन्मेर, दलित समुदायमा हुर्केकी गीतामा पनि माओवादीको प्रभाव पर्न त्यति समय लागेन । मुख्यतः परिवारमा दाईहरु माओवादी आन्दोलनमा लागेका र बुबा पनि आन्दोलन प्रति सकारात्मक भएका कारण गीतालाई माओवादी बन्न सहज भयो । आफ्नै परिवारमा माओवादी सदस्यहरु भएता पनि गीताकी दिदी रिना रसाईली भने माओवादी आन्दोलनबाट टाढै थिइन् । उनी गाउँमा शिक्षिका भई समाजसेवा गर्थिन् । तर २०६० साल फागुन १ गते शाही नेपाली सेनाले रिनालाई माओवादी भएको आरोपमा मध्यरात घरबाट लगेर सामुहिक बलात्कार र यातनापछि निर्ममतापूर्वक हत्या गर्यो । “तैंले गरेर तेरो दिदी खाईस् । तँ माओवादी आन्दोलनमा नहिँडेको भए यस्तो हुँदैनथ्यो”, भने । मैले केहि पनि भनिँन । म चुपो लागेर बसेँ । हत्या भएको १३ वर्ष भयो तर पनि राज्यले पीडितको पक्षमा न्याय दिन आलटाल गर्दै आइरहेको छ । यो कथा रसाईली परिवारको हो र साथै हजारौं अरु द्वन्द्वपीडित परिवारहरुको पनि जो न्यायबाट बञ्चित छन् ।
Listen "म माओवादीमा लागेकै कारण राज्यले मेरी दिदीलाई मार्नु हुँदैन थियो : गीता रसाईली"
More episodes of the podcast Suna Mero Katha
- निर्दोष मेरी छोरी मैनालाई नेपाली सेनाले मार्यो : देवी सुनुवार (अन्तिम भाग)
- सेनाले म नभेटिएपछि मेरी छोरी मैना सुनुवारलाई बन्धक बनाए : देवी सुनुवार (भाग २)
- छोरी मैनालाई सेनाले लैजानु अघि मेरी भदइ रिना रसाईलीको हत्या गरेको थियो : देवी सुनुवार (भाग १)
- आमाले मलाई जिम नै नगर भन्नुहुन्थ्यो : महेश्वर महर्जन
- कुमारीले बिहे गर्नु हुन्न भन्ने कुरा गलत हो : पूर्व कुमारी श्रेरणा बज्राचार्य
- म माओवादीमा लागेकै कारण राज्यले मेरी दिदीलाई मार्नु हुँदैन थियो : गीता रसाईली
- जनयुद्धमा कसले बलिदानी गर्ने भन्ने प्रतिस्पर्धा चल्थ्यो : खुमा सुवेदी
- रुपचन्द्र विष्टको राजनीति बहुदलीय र निर्दलीय व्यवस्था भन्दा फरक थियो – (अन्तिम भाग)
- रुपचन्द्र विष्ट जनमुखी राजनीतिज्ञ एवं दार्शनिक थिए – (भाग ३)
- रुपचन्द्र विष्टको हत्या गर्ने षड्यन्त्र रचिएको थियो – (भाग २)
- रुपचन्द्र विष्ट सानै उमेर देखि विद्रोही स्वभावका थिए – (भाग १)
- मलाई नागरिकता नदिनु भनेको मेरो आमाको अधिकार खोस्नु हो : सुरज हजारे दाहाल
- १२ वर्षे लुमरी भद्रकाली खड्गसिद्धि जात्राको इतिहास
- लडाईं लडेर कारागारको गेटबाटै दाइलाई छुट्टाएँः ईश्वर तिमिल्सिना
- माओवादी जनमुक्ति सेना सकियो भन्ने भ्रम नपरोस्: बिपना मल्ल
- तेजाबले पोलेको अनुहार लिएर रुँदै, अत्तालिँदै, दगुर्दै घर आएँ : सीमा बस्नेत
- एकादेशमा गरिब गरिबनी थियो
- अँध्यारो नेपालको हरेक नागरिकले शिक्षा पाएको हेर्ने बुबाको सपना थियो : शहिद धर्मभक्त माथेमाका छोरी रेणू श्रेष्ठ माथेमा
- मानव वधशालाबाट जिउँदै फर्केंः दिपक पण्डित
- मेरो दुलाहाले निरंकुशतन्त्रका अगाडी माफी नमागेकै कारण जीवन गुमाउनु पर्यो: शारदा झा
- २०३१ सालमा राष्ट्रिय गानको सट्टा गाइन्थ्यो रुप चन्द्र विष्टले लेखेको ‘घोषणा’ शीर्षकको जनमुखी गानः अकल बहादुर केसी
- एक चोटी मरेर सयौं चोटी बाँच्ने सपना बुनेका मेरा दाइ आज जिउँदै छन कि राज्यले मारिसक्यो ?: बिजय शाही
- केटी भएर जन्मिएँ, तर त्यो केटी म हैन : लक्ष्मी घलान
- सोचे जस्तो हुन्न जीवन: अनुला गुरुमा
- मच्छिन्द्रनाथ एक कृषी विशेषज्ञ थिए: बिपिन्द्र महर्जन
- दलित त अझै दलित नै छन : आरोह नेपाली
- दिदीको लागी घर छोडें, क्रान्तिको लागी दिदी छोडें : सखिना मुस्लिम
- अनि म इसाई धर्ममा लागें : बिन्दा श्रेष्ठ
- दोस्रो जीवन बाँचे जस्तो लाग्छ मलाई : सुशिला महर्जन
- प्रजातन्त्र त आयो तर मेरो छोरा निर्गुण कहिल्यै फर्केर आएन: मैंया स्थापित