#شبگرد شعر: #امیر_هوشنگ_ابتهاجصداخوانی: #امیر_هوشنگ_ابتهاجتنظیم: #آرتا_رحیمیبر آستان تو دل پایمال صد دردست ببین که دست غمت بر سرم چه آوردستهوای باغ گل سرخ داشتیم و دریغ که بلبلان همه زارند و برگ ها زردست شب است و اینه خواب سپیده می بیند بیا که روز خوش ما خیال پروردست دهان غنچه فروبسته ماند در شب باغ که صبح خنده گشا روی ازو نهان کردست چه ها که بر سر ما رفت و کس نزد آهی به مردمی که جهان سخت ناجوانمردست به سوز دل نفسی آتشین بر آرای عشق که سینه ها سیه از روزگار دم سردست غم تو با دل من پنجه درفکند و رواست که این دلیر به بازوی آن هماوردست دلا منال و ببین هستی یگانه ی عشق که آسمان و زمین با من و تو همدردست ز خواب زلف سیاهت چه دم زنم که هنوز خیال سایه پریشان ز فکر شبگردستما را در یوتیوب نیز حمایت کنیدhttps://www.youtube.com/ArtaMat3880

Ver todos los episodios