မင်းနဲ့ငါ တစ်ညတာ

မင်းလည်း ပြောစရာရှိတာတွေ မပြောနဲ့တော့။
ငါလည်း ပြောစရာရှိတာတွေကို မပြောတော့ဘူး။
မင်းကြီးပြင်းခဲ့တဲ့မြို့။ မင်းငယ်ဘ၀။
ငါကြီးပြင်းခဲ့ရာမြို့။ ငါ့ငယ်ဘ၀။
ငါတို့ရဲ့ အမှတ်ရစရာတွေ။ငါတို့ရဲ့ ခံစားခဲ့ရမှုတွေ။
ငါတို့သီခဲ့ကြတဲ့တေးတွေရင်ထဲမှာပဲ သိမ်းထားလိုက်ကြစို့။
လူဆိုတာ ပျော်ရွှင်စရာတွေ့ရင် ပြုံးရယ်မှာပဲ။
၀မ်းနည်းစရာတွေ့ရင် ငိုမိမှာပဲ။အကျပ်အတည်းတွေ့ရင် ရုန်းကန်မှာပဲ။
ငါတို့ မမြင်နိုင်သေးတဲ့ တရားဓမ္မတွေ၊ ငါတို့မသိသေးတဲ့ သံဝေဂတွေ သူ့အတိုင်းပဲ ရှိနေပါစေကွာ။
ဘယ်အရာကို ပိုကောင်းအောင် လုပ်နိုင်မလဲ။ဒါကို ငါစဉ်းစားမိသလို
ဘယ်အရာကို ပိုဆိုးမသွားအောင် လုပ်ထားနိုင်မှာလဲ။ မင်းလည်း စဉ်းစားမိမှာပါကွာ။
တို့ ဒီနေ့အဖို့ ပေါင်မုန့်ကလေးတစ်လုံးကောင်းကောင်းဖုတ်မယ်။
သလဲပင်ကလေးကို ရေလောင်းမယ်။ အဝေးကရောက်လာမယ့် စာပို့သမားကိုလည်း စောင့်မျှော်မယ်။
မင်းလည်း ပြောစရာရှိတာတွေ မပြောနဲ့တော့။
ငါလည်း ပြောစရာရှိတာတွေ မပြောတော့ဘူး။
အတွေ့အကြုံ ဖြတ်သန်းမှု မတူပေမယ့်
ခံစားချက်တွေဟာ ဒီအတိုင်းပဲ။ကမ္ဘာကြီးဟာလည်း တစ်ခုတည်း။
မနက်လင်းရင် အရှေ့အရပ်က ထွက်ပေါ်လာမယ့် နေမင်းကြီးကို ငါတို့ စောစောထကြည့်ကြမယ်။ငါတို့ ငြင်းခုံဖို့ မလိုတော့ဘူး။ ငါတို့ ဆွေးနွေးဖို့ မလိုတော့ဘူး။
စက်သီးကြိုးနဲ့ ကျောက်တုံးရေတွင်းထဲကရေကို ငါငင်မယ်။ မင်းက သလဲပင်ကလေးကို လောင်းပါ။ တကယ်တော့ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးထက် ပေါင်မုန့်နှစ်လုံးက ပိုကောင်းတာပေါ့ကွာ။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးတည်း မင်းဖုတ်ခဲ့လည်း ငါကျေနပ်ပြီ။ မီးဖိုထဲကမီးတွေ ငြိမ်းသွားလို့ အအေးဓာတ် စတင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရင် မင်း ငါ့အနားကို တိုးပါ။ မင်းကို ငါပွေ့ဖက်ထားမယ်။ နွေးအောင်ပေါ့။ ဒီထက်မပိုဘူး။
တကယ်လို့ မင်းနားထောင်ချင်ရင် ငါအလေးအနက် ပြောခဲ့တဲ့ စကားကို ဘေးဖယ်ထားပြီး မင်းကို အကြောင်းအရာတစ်ခု ပြောပြမယ်။ ဟိုး ငါငယ်ငယ်တုန်းက ကြောင်ကလေးကို လက်သည်းညှပ်ပေးခဲ့တဲ့ အကြောင်းလေ။ မင်းလည်း ခုထိ အမှတ်ရနေတဲ့ ငယ်ငယ်က မိုက်မဲမှုတစ်ခုခုကို ပြောပြပါ။ ငါ နားထောင်ချင်လို့ပါ။

- နေမျိုး

Ver todos los episodios