Words: Fadaei
Music: Mahdyar
نونتون تره چون دل ما خونه
دست ما تو دست هم‌دیگه‌ست، دست تو باتومه
گفتی آدم‌بده‌ست ولی نگفتی بچه‌ی کانونه
کیرم تو قانونت
با اینکه آتیشم، رفیقم بارونه
بی‌کسی کشنده‌س، بدتر از طاعونه
گلوله دارومه
انگار بمب هسته‌ای خوردیم، همه‌چی آرومه
فدائی هزار تا چشم داره مثل طاووس
هتل ستاره‌هاست آگاهی شاپور
یه دونه کفش دوختی برامون، صد تا پاپوش
لب پرده‌ی زبانه، همه‌مون خاموش
به سیم سنتورمون نمی‌خوره مضراب
فرو می‌ریزیم مثل ارگ بم کرمان
با لقمه‌ی حروم روزه‌مون می‌شه افطار
دلمون سیاهه، دست داده بامون شیطان

پرنده گم می‌شه انگار آسمون پاره‌ست
تو قفس زندونیه عقربه‌ی ساعت
اکسیژن تو سینه و کلمه تو کاغذ حبسه
شیکم زمین بزرگه، واسه همه‌مون جا هست

مردم چشمای ما غمگین
مثل شمع آب می‌شه قندیل
با بنز اومدن از سن فروزان و فردین
ولی رد می‌شه از رو عاشقا ورقای تقویم
وقتی که کفتارا حلقه می‌زنن دورت
می‌فهمی از جنازه تغذیه می‌کنه خاک کُره
بچه‌ی آتیشیم ما نمی‌کنیم توبه
برق خنجرمو دیدی فکر کردی صبحه
بیت می‌گم دود بلند می‌شه از کله دماوند
واسه بچه‌های خیابون برف ملافه‌ست
می‌خوره پر علامت به کف آسفالت
انگار رو ساعدم نشسته همای سعادت
قاطی می‌شه دود طوسی حشیش و رباعیا
یه موتوری میاد سراغت با دو تا کلاه‌سیا
مچ دستت می‌افته رو زمین
خیابون بی‌رحمه، امون از جداییا

پرنده گم می‌شه انگار آسمون پاره‌ست
تو قفس زندونیه عقربه‌ی ساعت
اکسیژن تو سینه و کلمه تو کاغذ حبسه
شیکم زمین بزرگه، واسه همه‌مون جا هست

Ver todos los episodios