Bir metin, dilden dile aktarılırken ne kaybeder, ne kazanır? Çeviri, yalnızca kelimeleri değil, kültürü, duyguyu ve düşünceyi de taşır. İyi bir çeviri, metni yeniden yaratırken ona sadık kalmayı başarabilir mi? Edebiyat eserlerini çeviren kişinin bir edebiyatçı olması şart mı, yoksa çeviri bambaşka bir ustalık mı gerektirir? Birden fazla çevirmenin yorumuyla şekillenen bir metin, farklı dünyalar yaratır mı? Orijinal kaynaktan uzaklaşan bir çeviri, aynı ruhu ve derinliği koruyabilir mi? Bu bölümde sözcüklerin sınırları aşan serüvenini, çevirinin inceliklerini ve edebiyatın diller arasındaki yolculuğunu tartışıyoruz.Kaynakça:İhsan Oktay Anar, Puslu Kıtalar Atlası, 2013.Can Yücel, Her Boydan, Dünya Şiirinden Seçmeler, 1985.Sabahattin Eyüboğlu, “Can Yücel’in Şiir Çevirileri”, Yeni Ufuklar, Kasım, 1957.Bertolt Brecht, Taktik Oyunu’ndan “Mamanın Türküsü”, Her Boydan kitabı içinde, 1985.Charles M. Schulz, Bir Fıstık Kitabı, Snoopy, Çeviren: Can Yücel, 1983.Antoine de Saint-Exupéry, Küçük Prens, Çevirenler: Tomris Uyar ve Cemal Süreya, 1973.Orhan Veli, Oktay Rıfat, Melih Cevdet, Batıdan Şiirler, 1953.Edgar Allan Poe, “Annabel Lee”, Çeviren: Melih Cevdet Anday, Batıdan Şiirler kitabı içinde, 1953.Charles Cros, “Çirozname”, Çeviren: Orhan Veli Kanık, Batıdan Şiirler kitabı içinde, 1953.Boris Vian, Bir Kara Kedi İçin Blues, Çeviren: Sami Altındağ, 1985.Boris Vian, Bir Kara Kedi İçin Blues, Çeviren: Anıl Karol, 2012.Boris Vian, Karıncalar, Çeviren: Candan Keten, 2. Baskı, Eylül 2017.Şenay, Çirozname, Söz: Charles Cros, Müzik: Şerif Yüzbaşıoğlu.Bizi sosyal medyadan takip edin:ArtisanReklam ve iş birliği için tıklayın.

Ver todos los episodios